Sen ne anlarsın ki
Sen hiç Leyla olmamış, Mecnun’u duyamamışsın
Kalbinde sevenlere yer vermemiş
Bağrında sevda ateşleri hissetmemişsin
Nikotinli karanlık gecelerde
Platonik olmuşsa hep sevdam
Sanma ki küçüklüğündendir sevgimin
Bil ki…
Yanardağ misali yanan gönlümde
Seni kör etmekten korktuğumdandır
Seninle konuşur gibi sigaramla konuştum
Ona sevgimi anlattım ağladım
Senin gözlerinden bahsettim
Saçlarının her telini anlattım ona
Senden ayrı yaşamanın benim için
Ölümleri aratan zulüm olduğunu
Senin insafsızlığını, benim çaresizliğimi anlattım
Karşılıklı yanıyorduk
O yanıp kül oluyordu, bense kahroluyordum
Sanma ki sitemim sanadır
Söz geçiremediğim gönlüme
Aklım hep sevme derken
Sen diye haykıran kalbime
Bana Erzurum’u dar eden
Sana kâinatı bağışlayan sevgimedir…
