|
Nasıl bir çiçeği çöle bıraktığınızda boynunu büker, solar ve ardından ölürse, ten ve duygu gezginleri de böyledir işte…
Islak avuçları hep özler onlar, yaşayamazlar ıslak dudakları öpmeden.
Yakıcı gülüşlerin peşinde dertten derde sokarlar başlarını, çapkınlık derler onların eylemine. Oysa içlerindeki coşkun ve zengin ırmakların kendilerine akacak yatak aramalarından başka bir şey değildir yaptıkları. Bir kadına ihanet gibi klasik kavramları yoktur onların. Aşka ve kutsal tene, bakışlara, gülüşlere ihanet etmektir asıl amaçları…
Nasıl ki bir hırsız, elmasın uzanabileceği bir yerde olduğunu bildiğinde asla yerinde duramazsa, onlar da böyledir işte… Arzulanan bir ten, tutulacak bir el, öpülecek ıslak dudaklar, sarılacak ince bir bel, coşan bir yürek “yakınlardaysa” eğer, harekete geçmekten asla çekinmezler…
Aşkın havarileridir onlar. Ve onlardır aşkı gökyüzünden yeryüzüne indiren. Onlardır aşkı, ete, kemiğe büründüren.
Adları gibi bilirler, geride bıraktıkları çiçeklerin boyun bükeceğini, acı çekeceğini, ama yine de çıkarlar yeni yolculuklara... Bir yerde gereğinden uzun süre kalmanın ruhlarını çöle çevireceğini bilirler onlar. Bedeli fazlasıyla ödenmiş anıları çoktur onların ve birbirinden özel, ayrı yerleri vardır o anıların. Kazanmak için kaybetmeyi göze almak gerektiğini en iyi onlar biliyordur kuşkusuz. Yeni başlangıçlar için, bir şeyleri geride bırakmanın gerekliliğini onlardan iyi kim bilebilir ki…
Oturup yıllar sonrasını düşünebilme yeteneklerinden yoksundur onlar. Geleceği riske atarak onların peşinde tüketirler hayatlarını. Ne uslanmaz bir çapkındır onlar, ne de bir kalp avcısı. Ya uzak duracaksınız onlardan, ya da oldukları gibi kabul edeceksiniz.
Onlar, aşkın havarileridir çünkü…
|
