CAN GİBİSİN. CANIMDASIN...
Sensizim geceyi izliyorum. Ay düşüyor gözlerime. Sigara üzerine sigara duman duman özlem. Niye bitmiyorsun? Niye çıkaramıyorum seni kalbimden? Öyle bendesin ki ölmüyorsun. Ölsen, bende öleceğim sanki. Çıkarsan içimden, bütün kanımda seninle birlikte akıp gidecek…
Öylesin… Kan gibisin…
Bir Kazdağı’nı düşünüyorum bir de seni. Nasıl da yakışıyorsunuz birbirinize. Sen yaşamasan evlerin hiçbirinde hiçbir ışık yanmayacak sanki… Kazdağı hiç olmadığı kadar öksüz, hiç olmadığı kadar sessiz kalacak. Yoksan benimle birlikte Kazdağı’da isyan edecek, vazgeçmek mümkün değil senden… Can gibisin…
Bütün gidişlerinden arınmış uçarı sevdaları bir kenara bırakmış ve kendini sadece aşka adamış bir kadınım ben. Senin aşkına…
Sensiz geçen zaman zaten en büyük ceza oldu bana. Her şeyi yeniden tanımak yeniden tanımlamak istiyorum. Seninle yaşamalıyım, seni yaşamalıyım. Yanımda değilsen. Saatler durmalı sonra sen gelmelisin kaldığımız yerden yine aynı heyecanla devam etmeliyim yaşamaya… Zaman gibisin…
Ay çekiliyor yavaş yavaş…
Gözlerim ağırlaşıyor evimde sessizlik beynimde düşünceler… Güzel hayaller, kâbuslar birbirine karışıyor. Varlığını düşünmek gülümsetiyor. Kendimle baş başa kalmak iyi gelmiyor bana. Bir tek gece mi yoktun yanımda? Ya da kaç bin yıldır? Seni özlemek her zaman iyi değilmiş anlıyorum. Ya sen özledin mi beni? Yarın koşacak mısın bana? Uyku çağırıyor beni, gece bitsin sen başla. Kapıyorum gözlerimi, yeniden ve sadece sana açmak için… Gün gibisin…
